امام زمان

نشانه های حتمی و یقینی ظهور
شیخ طوسی در کتاب الغیبه از امام صادق(ع) نقل می کند:
«خمس قبل قیام القائم من العلامات: الصیحه و السفیانی و الخسف بالبیداء و خروج الیمانی و قتل و نفس الزکیه؛ پنج رویداد پیش از به خاستن قائم(عج)، از نشانه به شمار می رود:
برخاستن ندایی از آسمان، خروج سفیانی، شکافته شدن زمین در منطقه بیداء، خروج مردی از یمن و کشته شدن نفس زکیه». آن حضرت در باره حتمی بودن این علائم می فرماید: « امور حتمی که قبل از قیام قائم(عج) به ناگریز خواهد بود(عبارت است از:) خروج سفیانی، خسف در بیداء، قتل نفس زکیه و منادی که از آسمان ندا سر خواهد داد.»(الغیبه نعمانی، ص264، ج26)
به طور خلاصه این علائم را چنین می توان توضیح داد:
1. خروج سفیانی؛ پیش از قیام حضرت مهدی(عج)، مردی ازتبار ابوسفیان در منطقه شام خروج می کند و با تصرف بخش هایی از سرزمین اسلام، برای یافتن و کشتن شیعیان جایزه تعیین می کند.(ر.ک: بحارالانوار، ج52، ص182)
2. خسف در بیداء؛ «خسف» یعنی فرورفتن و «بیداء» نام سرزمینی بین مکه و مدینه است. سفیانی در آستانه ظهور حضرت مهدی(عج) خروج می کند و هنگامی که از ظهور ایشان با خبر می گردد، سپاهی عظیم به سوی مدینه و مکه می فرستد و چون به سرزمین بیداء می رسند، خداوند آنان را در کام زمین فرو می برد و هلاک می شوند.(ر.ک: کنزالعمال، ج14، ص272، ینابیع المؤده، ص427)
3. خروج یمانی، سرداری از یمن قیام می کند و مردم را به حق و عدل دعوت می کند. خروج یمانی، اجمالا از نشانه های ظهور است؛ هر چند جزئیات و چگونگی قیام وی روشن نیست.
4. شهادت نفس زکیه؛ نفس زکیه انسان پاک و بی گناهی است که در آستانه ظهور حضرت مهدی(عج)، مظلومانه در مسجدالحرام شهید می شود.
5. صیحه آسمانی؛‌ منظور از آن صدایی است که در آستانه ظهور حضرت مهدی(ع)، از آسمان به گوش می رسد و همه مردم آن را می شنوند. محتوای این پیام آسمانی، دعوت به حق و حضرت مهدی(ع) است. امام باقر(ع) می فرماید: « ندا کننده ای از آسمان، نام قائم ما را ندا می کند. پس هر که در شرق و غرب است، آن را می شنود.»(الغیبه نعمانی، ص252)
در تأیید این مسأله از امام صادق(ع) نقل شده است: « در یک سال، یک ماه و یک روز سه نفر خروج خواهند کرد: خراسانی، سفیانی و یمانی و در بین آنها از بیرق یمانی، رهیافته تر و به حق نزدیک تر رأیتی نیست.»(بحارالانوار، ج52، ص310، ج52)
گفتنی است که این علائم و نشانه ها، مانند دانه تسبیح به هم متصل بوده و مترتب بر یکدیگرند؛ چنان که امام باقر(ع) می فرماید: «قائم خروج نمی کند مگر اینکه نشانه هایی واقع شود و این نشانه ها مانند رشته های منظمی به دنبال هم می آیند.»(همان، ج2، ص235؛ معجم احادیث امام مهدی، ج3، ص45)

شیخ مفیده (ره) در کتاب الارشاد انبوهى از این نشانه‏ها و علایم را به طور فشرده نقل کرده که جزو علایم غیر حتمی محسوب می شوند. به نظر او مهم ترین نشانه‏ها عبارت است از:
1. جنبش ارتجاعى سفیانى(از علایم حتمی).
2. قتل سید حسنى.
3. جنگ قدرت بنى عباس.
4. گرفتن خورشید در نیم روز ماه رمضان.
5. شکافته شدن زمین و فرورفتن تجاوزکاران(از علایم حتمی).
6. فرورفتن زمین در مشرق و مغرب.
7. توقف خورشید به هنگام نیم روز در وسط آسمان.
8. طلوع خورشید از مغرب.
9. قتل نفس زکیه پشت دروازه کوفه در زمره هفتاد تن از شایستگان(از علایم حتمی).
10. بریده شدن سر مردى از بنى هاشم در میان رکن و مقام.
11. ویران شدن دیوار مسجد کوفه.
12. حرکت پرچم‏هاى سیاه از طرف خراسان.
13. قیام جنبش یمنى(از علایم حتمی).
14. آشکار شدن مرد مغربى و تصرف سرزمین شام به وسیله لشگر او.
15. فروآمدن ترک‏ها در جزیره.
16. فروآمدن رومیان در رمله.
17. طلوع ستاره‏اى درخشان و نورانى بسان ماه و آن گاه انعطاف خاص آن.
18. پدیدار شدن سرخى در آسمان و گسترش آن در آفاق آسمان.
19. پیدایش ستون آتشى در مشرق به مدت سه تا هفت روز.
20. قیام امت عرب و برکنار شدن زمامداران عرب به وسیله ملت‏هاى خویش و به دست گرفتن زمام امور کشورها به وسیله مردم.
21. خروج جهان عرب از سیطره عجم (احتمالاً غربى‏ها).
22. کشته شدن رهبر مصر به دست مردم.
23. انهدام شام و اختلاف سه جریان سیاسى در آن.
24. ورود پرچم‏هاى قیس و عرب به مصر و پرچم‏هاى «کنده» به خراسان.
25. ورود سپاهى از سوى مغرب و رسیدن به آنها به دروازه شهر حیره.
26. شکستن دیوار فرات و جریان یافتن آب در کوچه‏هاى کوفه.
27. خروج شصت پیامبر دروغین.
28. خروج دوازده امام دروغین.